Als we de abdijkerk binnenkomen, of als we de ruimte weer verlaten, maken we een buiging. Maar wat is het nut van buigen? Waarvoor moet ik buigen? Voor wie of wat buig ik?
Het gaat er niet om jezelf klein te maken of te onderwerpen. Integendeel, het gaat om een fundamentele levenshouding. Daarom wil ik in zeven strofen de lof zingen van het buigen en proberen de heilzame effecten ervan te beschrijven:
1. Buigen als onderbreking en pauze:
Buigingen worden altijd geplaatst bij overgangsmomenten: van staan naar zitten, van zitten naar staan, van staan naar lopen, bij het betreden of verlaten van een ruimte. Het onderbreekt een voorspelbaar verloop, geeft me een moment van pauze. Het nodigt me uit om bewust en aanwezig te zijn.
2. Buigen als gewaarworden:
Het gunt me een moment van voelen, van mezelf gewaarworden, van innerlijk contact maken met mezelf en me verbonden, aanwezig te voelen.
3. Buigen als concentreren:
Het nodigt me uit om mezelf niet te verliezen in de overgangen, geen quick-fast in automatische piloot modus. Nee, het is een gelegenheid om mezelf bewust te concentreren.
4. Buigen als aandacht en bewustzijn:
Buigen is een oefening in aanwezigheid, met aandacht maak ik de overgang van mijn dagelijkse routine naar de innerlijke verbinding met mezelf. Buigen nodigt uit om wakker te worden, aanwezig te zijn, gewaar te zijn. Het is dus een prototype voor het vormgeven van overgangen.
5. Buigen als overgave en classificatie:
Buigen naar het altaar omvat een dimensie die veel verder gaat: ik plaats mezelf in een grotere context en eer de Werkelijkheid die veel verder reikt dan ik.
6. Buigen als herinnering en gebed:
In het buigen herinner ik me wat ik ten diepste ben en wat niet gedefinieerd wordt door mijn succes of falen. Ik herinner me mijn ware aard, als een unieke en onmiskenbare uitdrukking van het Ene. Zo wordt buigen gebed, communie en communicatie met de onderliggende Werkelijkheid waaruit alles voortkomt en waarin alles terugkeert.
7. Buigen als viering van het leven:
Buigen is dus een uitdrukking van de kostbaarheid en uniciteit van dit moment, van het wonder te leven en van het mysterie van de goddelijke aanwezigheid in alles en allen. Buigen tegen het vergeten van de diepste werkelijkheid, herinneren en aanwezig maken. Vieren - het leven vieren.