Een gouden glans

Tussen dood en leven,

tussen duisternis en licht,

tussen as en vuur

een mysterieuze drempel.

Verbindend en scheidend,

uitnodigend en beangstigend,

uitnodigend en uitdagend.

Pasen is het christelijke feest van het overschrijden van drempels. De poort tussen tijd en eeuwigheid staat open, tussen dood en leven - geen scheiding. Ons verstand bepaalt de scheiding, het kan alleen maar denken in tegenstellingen en verschillen. 

Ons leven speelt zich af met vreugde en lijden: Het vindt plaats in de dood, in onrecht, in oorlog, in gedwarsboomde levens net zo goed als in vreugde, in ontmoetingen, in liefde, in vrede en begrip.

Van Jezus van Nazareth wordt gezegd dat hij zijn leven zo bewust kon leven, zelfs tot in de dood, omdat hij een grenzeloos vertrouwen had: zijn vertrouwen was in het oneindige leven dat hij “God de Vader” noemde. In dit vertrouwen staat de poort tussen dood en leven wijd open.

Pasen is het feest van het overschrijden van drempels:

Tussen dood en leven, tussen duisternis en licht. Pasen zou dan kunnen betekenen dat we ons openstellen voor het hele leven, want alles is ons leven. Als we het moeilijke en donkere eerlijk onder ogen zien, kan de horizon van het hele leven opengaan te midden van ellende.

Sterven en leven horen bij elkaar, ze zijn als de twee kanten van een munt, ze zijn het ENE leven, de ENE werkelijkheid.

Ik ben altijd geraakt door het verhaal van Ruth Pfau, die als lepra-arts in Pakistan werkte.

“Het was een doodnormale werkdag en ik was die dag doodnormaal. We hadden gelachen met de kinderen van het huis ... En geprobeerd de ouders ervan te overtuigen dat lepra een volkomen normale ziekte was. Toen we de drukte, de stank en het rumoer van de bazaar betraden, baadde de straat in een gouden, teder licht. Ik kneep mijn ogen dicht - het licht bleef. Gouden en teder. Nee, er was niets veranderd: De oude man duwde moeizaam zijn groentekar, de schoenenpoetser zocht klanten, de regenpijpen waren verstopt... Alles was zoals voorheen, maar de tedere gouden gloed lag over alles heen, het leven werd aanvaard zoals het was, breekbaar en twijfelachtig en vol ondeugendheid - aanvaard in een uitbundig gebaar van kostbaarheid.”

De gouden glans te midden van de ellende en stank van alledag, een Paaservaring die gebeurt.

Als we wakker zijn, bereikt deze werkelijkheid ons, die altijd de ENE werkelijkheid is, het ENE leven. Ofwel: “Te midden van de pijn van de vernietiging omarmt een gouden uitgestrektheid mij”.