Wat te doen in tijden van wanhoop en hopeloosheid? Wat te doen als een donkere nacht van de ziel is neergedaald op een natie? Wanneer diezelfde duisternis onze geest heeft verslagen?
Er is een zin van Shakespeare die ik het meest bewonder? "De heldere dag is voorbij, en we staan voor het donker." Steeds als ik de woorden "de heldere dag is voorbij, we staan voor het donker" kan denken, dan word ik op de een of andere manier getroost om de omstandigheden het hoofd te bieden - in plaats van dat mijn hart naar mijn schoenen zou zinken
Een ander ding dat ik doe is luisteren naar Albonini's Adagio in G Mineur en denken aan de cellist van Sarajevo, Vedran Smailovic. Hij sprak tot de verbeelding van de wereld toen hij zijn leven riskeerde door dat stuk tweeëntwintig dagen lang te spelen op het gebombardeerde plein van een markt in het centrum van Sarajevo, nadat een mortiergranaat tweeëntwintig mensen had gedood die daar op eten stonden te wachten.
Het is het mysterie van schoonheid dat zulke moeilijke woorden, "de heldere dag is voorbij, we staan voor het donker" en zo'n plechtig, bijna tragisch muziekstuk, de geest kunnen verheffen en troost kunnen brengen. Over het openen van de deur van het mausoleum gesproken, net genoeg om een straaltje licht binnen te laten.
De kerk weet alles over de kracht van schoonheid. Te midden van de meest gruwelijke menselijke omstandigheden - verraad, marteling, verminking, kruisiging, moord - krijgen we een prachtig verhaal te horen. Eens per jaar presenteert de kerk ons het Paasverhaal dat overspoeld wordt door engelen van licht, zoet geurend parfum, een leeg graf, een tuin van belofte en de veerkracht van de menselijke geest om elke kracht van het kwaad te overwinnen: "De engel zei tegen de vrouwen: "Wees niet bang, want ik weet dat jullie Jezus zoeken die gekruisigd is. Kom, zie de plaats waar ze hem hebben neergelegd. Ga nu onmiddellijk heen en vertel zijn discipelen dat Hij is opgestaan uit de dood....” (Mattheüs 28:5-6)
Ja, het is schoonheid waar we aan vast moeten houden. Het is schoonheid - in woorden, schilderijen, muziek, de natuur en in de verhalen van de Schrift - die wanhoop kan veranderen in vertrouwen en hulpeloosheid in hoop. Het is schoonheid die onze gemeenschappelijke menselijkheid onthult en ons de moed geeft om de steen weg te rollen en elke dag opnieuw op te staan.