In veel kerken worden elke zondag of zelfs dagelijks psalmen in twee koren gelezen of gezongen. Deze kerken hebben een onmetelijke rijkdom bewaard, want alleen door het dagelijks gebruik dringt men meer en meer dit goddelijk gebedenboek binnen. Als men ze slechts af en toe leest, zijn deze gebeden voor ons te groots en te machtig in gedachten en kracht, zodat wij ons altijd weer tot lichtere kost wenden. wie echter begonnen is het psalterium ernstig en regelmatig te bidden, zal de andere, lichte, eigen "godvruchtige gebedjes al gauw laten schieten en zeggen; och, het is niet het sap, de kracht, de innigheid en het vuur, die ik in de psalmen vind, het smaakt mij te koud en te hard". (Luther)
Als wij dus on onze kerken de psalmen niet meer bidden, dan moeten wij het psalterium des te meer in onze dagelijkse morgen- en avondgebeden opnemen, ieder dag verschillende psalmen, zo mogelijk gemeenschappelijk, lezen en bidden om meermalen per jaar door dit boek heen te komen en er steeds dieper in door te dringen. Wij mogen dan ook geen keuze doen naar eigen goeddunken, daarmee doen wij het gebedenboek van de Bijbel oneer aan en denken we beter te weten, wat we moeten bidden dan God zelf.
In de oude kerk was het niet ongewoon "de hele David" van buiten te kennen. In een oosterse kerk was dit voorwaarde voor het kerkelijk ambt. De kerkvader Hieronymus vertelt, dat men in zijn tijd in de velden en in de tuinen psalmen hoorde zingen. Het psalterium vulde het leven van de jonge christenheid. Belangrijker dan dit alles is echter, dat Jezus met psalmwoorden op de lippen aan het kruis is gestorven.
Als het psalterium wordt verwaarloosd gaat voor een christelijke gemeente een onvergelijkbare schat verloren, maar als men het terugvindt, zullen onvermoede krachten binnenstromen.
Dietrich Bonhoeffer
Comments