Misschien weet je hoe het is: soms heb je het gewoon nodig om buiten je eigen vier muren te komen, buiten diep adem te halen, in ieder geval een korte wandeling te maken of een langere wandeling te maken. Bijvoorbeeld als je net schokkend nieuws hebt gekregen of met een probleem bezig bent en niet verder komt. Ik kende iemand die gewoon naar het naburige park ging toen hij een toespraak moest houden en niet kon bedenken wat hij moest zeggen.
Het is goed om in dit soort situaties in beweging te komen. Als je beweegt, komt er iets in beweging, komen blokkades los en wordt je blik verruimd. Vooral als er een stukje natuur in de buurt is, heeft dit een helpende en helende werking. Je stopt af en toe even, kijkt om je heen en gaat dan weer verder.
De Deense godsdienstfilosoof Sören Kierkegaard beschrijft zijn persoonlijke ervaring als volgt: “Ik ben mijn beste gedachten op het spoor gekomen bij het wandelen
en ik ken geen gedachte die zo moeilijk is dat je hem tijdens het lopen niet kwijt kunt raken. [Maar als je stilzit, en hoe meer je stilzit, hoe dichter je bij een ziek gevoel komt. Gezondheid en verlossing kunnen alleen gevonden worden in beweging.” (in een brief, 1847)
Het is ook een voordeel als je tijdens of na afloop met iemand kunt praten over wat je bezighoudt. Zoals de twee discipelen op de weg naar Emmaüs of Maria na haar bergwandeling met Elisabeth. Deze discipelen en Maria gingen op weg. Misschien konden ze het thuis gewoon niet langer uithouden. Maar daarna konden ze vol vertrouwen terugkeren naar hun dagelijkse leven. Er was iets veranderd. Het leven voelde weer lichter. Ze leefden meer van binnen. En ze waren in staat om ja te zeggen tegen een nieuw begin. Ongemerkt was God onderweg in het spel gekomen: “Brandde ons hart niet?” - “Mijn ziel prijst de grootheid van de Heer.”
Ik wens je een goede reis!
Kommentare