Een bijdrage van Anselm Grün
In maart vieren wij monniken het feest van Sint Benedictus, midden in de veertigdagentijd. Deze gedenkdag gaat altijd ook over de vraag in hoeverre de geest van Benedictus ons vandaag de dag nog kan beïnvloeden en hoe we van hem kunnen leren om ons leven zo vorm te geven zodat het doordrongen is van de geest van Jezus.
Dit geldt niet alleen voor monniken. De Regel van Benedictus werd in de Middeleeuwen ook gebruikt als opvoedkundig boek voor prinsenzonen. En zo kunnen we ons ook vandaag afvragen wat Benedictus te zeggen heeft tegen mensen die midden in de wereld staan en hun dagelijkse taken vervullen.
Ik wil twee gedachten uit zijn Regel halen. Benedictus ziet de monnik als iemand die zijn hele leven naar God zoekt, of zoals het Latijnse woord “quaerere” ook vertaald kan worden, iemand die voortdurend naar God vraagt. Dit geldt voor ons allemaal: we kunnen niet de beschikking hebben over ons geloof.
We moeten blijven vragen: Wie is deze God voor mij? Hoe kan ik hem ervaren? Wat betekent het voor mij om te geloven, om erop te vertrouwen dat ik gedragen word door Gods liefde? Deze vragen, deze zoektocht houdt ons in leven.
We kunnen niet stil blijven staan als we uitgaan van ons verlangen, wat ik belangrijk vind in een tweede gedachte uit de Regel. De heilige Benedictus schrijft: “Wie vooruitgaat in het monastieke leven en in het geloof, diens hart wordt wijd en hij bewandelt de weg van Gods geboden in een onuitsprekelijk geluk van liefde.”
(RB, Proloog 49)
Het doel van onze geloofsreis is een wijd hart te krijgen.
Het wijde hart opent zich voor alle mensen, zelfs voor degenen met wiens houding we het niet eens zijn.
Mensen met een klein hart raken snel van streek door mensen die anders zijn dan zij. Mensen met een royaal en wijd hart brengen hoop in onze samenleving.
Dus ik hoop dat je hart zich in deze veertigdagentijd steeds meer zal verruimen. Het wijde hart is vol hoop dat ook mensen die heel anders zijn de weg naar God en naar zichzelf zullen vinden.
Mijn wens is dat je God mag ervaren in je wijde hart.
Zoals Sint Basilius zegt: God kan alleen wonen in een wijd hart.
Commenti